Μπέρνχαρντ Σλινκ: Η γυναίκα στη σκάλα, εκδ. Κριτική (2015)

SCHLINK_SKALA-262x430

Κατέβαινε τη σκάλα. Προχωρούσε με σώμα ολόισιο και μικρά, σίγουρα βήματα. Με το δεξί χέρι ακουμπούσε ψηλαφητά στον τοίχο για να στηρίζεται. Με κοίταζε με το κεφάλι ελαφρώς γερμένο. Ήταν ολόγυμνη.
Χίλιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου σε κλάσματα δευτερολέπτου! Είχε πάρει σίγουρα την τελευταία της κοκαΐνη! Πόσο χλωμό, πόσο νεκρικά χλωμό ήταν το σώμα της σε σύγκριση με το ηλιοκαμένο πρόσωπο, τα μαυρισμένα χέρια και το λαιμό της! Πόσο ταλαιπωρημένο φαινόταν! Τα στήθη της είχαν κρεμάσει. Η κοιλιά της είχε χαλαρώσει. Κι όμως ήταν όμορφη. Κουρασμένη, αλλά όμορφη. Θυμήθηκα πώς σχολίαζαν οι έφηβοι μαθητές στην πινακοθήκη τους γοφούς, τους μηρούς, τα πόδια της και πόσο λάθος έκαναν! Σκέφτηκα τα φαντασιοκοπήματά μου για την πραότητα, τον ερωτισμό, την αντίσταση, την άρνησή της… Δεν ήταν παρά μια γυναίκα με τη δική της ζωή! Πόσο θαρραλέα έζησε και πόσο φοβικά εγώ! Πόση περισσότερη αγάπη έδωσε στα παιδιά που βοηθούσε απ’ ότι εγώ στα δικά μου! Πόσο με συγκινούσε το κουρασμένο της κορμί! Η συγκίνηση και ο πόθος είναι τόσο κοντά!
Μιλούσε με τα μάτια. Μου έλεγε ότι έπαιζε ένα ρόλο για μένα, όχι όμως θέατρο, ότι δεν ήταν πια η νέα, αλλά η γερασμένη Ιρένε, όπως κι εγώ άλλωστε δεν ήμουν νέος, αλλά γέρος. Ότι στο σημείο αυτό της ζωής μας δεν θα μπορούσαμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον τίποτε άλλο εκτός από αγάπη κι ότι με το κάλεσμά της με παρακινούσε να παραδεχθώ, ότι αυτό ακριβώς ήταν που ήθελα κι εγώ. Έπαιζε τη «γυναίκα στη σκάλα» και χαιρόταν το παιγνίδι, χαιρόταν να είναι η ζωντανή απεικόνιση του εαυτού της όπως είχε ποζάρει κάποτε στον πίνακα, χαιρόταν το βλέμμα μου πάνω της, γεμάτο θαυμασμό.
Κατέβηκε τη σκάλα. Με αγκάλιασε με όλο της το σώμα. Τα στήθια μας, οι κοιλιές μας, οι μηροί μας έσμιξαν. Ένιωθα την επιδερμίδα της στα χέρια μου. Είχε μια χάρτινη αφή, απαλή, ξηρή, εύθραυστη. Ήξερα ότι σύντομα θα πηγαίναμε πάνω στο δωμάτιο της, αλλά δεν βιαζόμουν.

Bernhard Schlink, die Frau auf der Treppe, Diogenes, 2014, εκδ. Κριτική, 6/2015, σελ. 209-210, μτφ. Απόστολος Στραγαλινός

10942334_10152655521325679_1637801911849898318_n

==================

1016490_10152476209005679_7760252209802152385_n

Κριτική και feedback του βιβλίου:

http://www.kathimerini.gr/826502/article/politismos/vivlio/meta3y-alh8eias-kai-fantasiwshs
http://www.kathimerini.gr/823799/article/politismos/vivlio/nees-ekdoseis
http://www.efsyn.gr/diagonismos/logotehnia-i-gynaika-sti-skala-mpernharnt-slink-ekd-kritiki
http://www.efsyn.gr/arthro/anantikatastato-parelthon
http://somebookks.blogspot.gr/2015/07/bernhard-schlink.html
http://www.bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/schlink-bernhard-kritiki-i-gunaika-sti-skala

Η γυναίκα στη σκάλα

αισθήματα, σκέψεις, ελπίδες, αναμνήσεις

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ Berhard Schlink


http://www.megatv.com/megagegonota/article.asp?catid=27375&subid=2&pubid=34898988
http://mobile.tovima.gr/Article.aspx?Id=725143&catId=761

Η γυναίκα μέσα και έξω από το κάδρο


https://www.facebook.com/kritiki.gr

About Der Landstreicher

Ιδού η αληθινή Ταϊτή, δηλαδή: πιστά πλασμένη με τη φαντασία μου. (Πολ Γκογκέν και Σαρλ Μορίς)............... Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια. (Γιώργος Μακρής).............. Und wollt ihr wissen, wer ich bin, ich weiß es selber nicht, ich irre so durchs Leben hin, weiß nicht, wo ich zu Hause bin und will es wissen nicht. (Landstreicherlied, Arnold Waldwagner)...........

Leave a comment