Η διάψευση Αλιβιζάτου: Ένα μάθημα

Όταν δεν επιθυμείς να αναμειγνύεται το όνομά σου στην ατέρμονη, ανούσια και αποπροσανατολιστική προεδρολογία, να εμπλέκεται σε σενάρια που εκπορεύονται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και να περιφέρεται ως φαβορί, “λαγός” ή να σέρνεται ως άδικη κατάρα σε δημοσιογραφικά γραφεία και πολιτικούς διαδρόμους, συντάσσεις μια κατηγορηματική, διάψευση και τοποθετείσαι ξεκάθαρα.

Το αυτό έπραξε άμεσα με την κάτωθι υποδειγματική επιστολή ο καθηγητής Αλιβιζάτος. Δεν πρόκειται μόνο για ένα μεγαλοπρεπές “άδειασμα” στο Σταύρο Θεοδωράκη, αλλά και σημαντική υπενθύμιση παιδαγωγικού χαρακτήρα σε έναν παλιό (του) φίλο – gagnant για το προεδρικό αξίωμα, ότι τα ήξεις-αφήξεις δημιουργούν μεν την ψευδαίσθηση της διατήρησης στο πολιτικό παιγνίδι, αλλά ουσιαστικά αφαιρούν τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας και πολιτικής γενναιότητας.

Κύριε διευθυντά

Στο προχθεσινό φύλλο της «Καθημερινής» (14.9.2014) δημοσιεύσατε συνέντευξη του Προέδρου του Ποταμιού κ. Σταύρου Θεοδωράκη με κεντρικό τίτλο «Προτείνω για Πρόεδρο τον Ν. Αλιβιζάτο». Θέλω να διευκρινίσω ότι, από την πλευρά του κ. Θεοδωράκη, δεν είχα γνώση της πολύ τιμητικής πρότασής του. Από την άλλη, δεν επιθυμώ να αναμειχθεί, με οποιοδήποτε τρόπο, το όνομά μου στη διεξαγόμενη συζήτηση για την προσεχή προεδρική εκλογή. Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά μου στο Πανεπιστήμιο εξακολουθεί να μου δίνει μεγάλες ικανοποιήσεις.»