Η μέθοδος του Αλέξη
Βιάζεται και το κάνει άκομψα. Έχει αποδείξει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ότι δεν έχει τρόπους και πολιτικό πολιτισμό. Έχει ανδρωθεί πολιτικά στη μεγάλη -και σκληρή- του ΚΚΕ σχολή και από τα φοιτητικά του χρόνια είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα, της φράξιας και της καμαρίλας. Θυμηθείτε ενδεικτικά την “πατροκτονία” του Αλαβάνου.
Από το ποσοστό του 4% βρέθηκε ο ίδιος άνθρωπος με τα ως άνω χαρακτηριστικά να διαχειρίζεται 25άρια και 30άρια ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ηγέτης στρατού απογοητευμένων Πασόκων και αγανακτισμένων. Όχι για το πρόγραμμα και τις θέσεις του. Όχι γιατί έχει πείσει κανέναν. Προσπαθεί να ρίξει την κυβέρνηση βάζοντας μπροστά μια τους εκπαιδευτικούς, μια τους μαθητές, μια με τους απεργούς του Μετρό και των ΟΤΑ, μια με την ΕΡΤ. Όχι με το πρόγραμμα και τις θέσεις του. Ανεπιτυχώς.
Τώρα προσκαλεί τους “μνημονιακούς”, “μερκελιστές” βουλευτές να ρίξουν την κυβέρνηση, να αποστατήσουν εν ολίγοις, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτός, το κόμμα του και ο “λαός” γενναιόδωρα θα τους δώσουν συγχωροχάρτι. Βιαστικός και άκομψος, όπως πάντα.
Ο Τσίπρας ίσως μια μέρα γίνει πρωθυπουργός. Εντούτοις, η χώρα χρειάζεται έναν ηγέτη που γεφυρώνει, που συμφιλιώνει. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει καθημερινώς ότι το μόνο που έμαθε και ξέρει να κάνει καλά είναι να στήνει σκηνικά έντασης και να διχάζει. Ας το έχουμε αυτό υπόψη.
